 |
|
HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM
Seni, anlatabilmek seni, |
İyi çocuklara, kahramanlara. Seni, anlatabilmek seni, Namussuza, halden bilmez, Kahpe yalana. Ard-arda kaç zemheri, Kurt uyur, kus uyur, zindan uyurdu. Dışarda gürül-gürül akan bir dünya.. Bir ben uyumadım, Kaç leylim bahar, Hasretinden prangalar eskittim. Bir o yana, Bir bu yana... Seni, bağırabilsem seni, Dipsiz kuyulara, Akan yıldıza, Bir kibrit çöpüne varana, Okyanusun en ıssız dalgasına Düşmüs bir kibrit çöpüne. Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin, Yitirmiş öpücükleri, Payı yok, apansız inen aksamdan, Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene, Seni, anlatabilsem seni.. Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır Üşüyorum, kapama gözlerini... | |
| AHMET ARİF | ||
