İZMİR'DEN GELEN MEKTUP
Belki şimdi sana son sözlerimi yazmadan gözlerim kapanacak.
Belki var daha beş on dakikalık bir zaman
Anne içim yanacak mektubum okunurken
Lakin ölümün eli alnıma dokunurken
Beliren bu emeli çok görme bana sakın ,
Ben tanrıya en yakın bir yola sapıyorum
Milletimin uğruna türbemi yapıyorum
Düşündüm huzurunda ebedi bir akşamın
Düşündümki babamın dizi dibinde gecen
22 seneden elimizde kalan ne ? sorarım sana anne
Madem ki gün gelecek , herkes aynı meleğin önünde eğilecek
Niçin o güne değin çan sesleri duyayım ?
Bu günde ve yarında bırakın uyuyayım izmir kapılarında.
Anne elveda artık şu iki üç satırlık
Gecemin gündüzünü görmeden gidiyorum
Ne bahsi var diyorum.
O günün seherinde senin ince yüzünü görüyor gibiyim ya
Ey genc gecelerin de beşiğimi bekleyen
Ediyorum emanet seni anadoluya sütünden emeğinden
Ne verdinse helal et.
Söyle hacere oda hakını helal etsin
Gönülcüğü dilerse başkalarına gitsin
Ben ermeden murada ecel kolumu kırdı
Artık beyhude yere beklemesin yolumu
O ne anne o güzel gözlerinden akan ne ?
Geri dönmedim diye ağlıyormusun anne ?
