|
SENİN İÇİN HERŞEYİ YAPARDIM Kavgalı yada ayrı değildik ama ben yine seni hayatımdan çıkarmak istemiştim. Böylelikle mutlu olacağıma inanıyordum. Tam bunu sana söylemeye karar verdiğim gün ortadan kayboldun. Evini arasamda seni bulamıyordum. Hiç böyle şeyler yapmazdın, mutlaka bir yerlere gidecek olsan haber verirdin. Sanki seni merak edebileceğimi tahmin ediyormuşsun gibi.Bir kaç gün sonra ailenin yanına Ankara'ya gittiğini duydum. İçim rahatlamıştı. Senden haber alamadığım o bir kaç gün boyunca neden sürekli kavga ettiğimizi, neden birbirimizi yaralamak için bu kadar uğraştığımızı düşünmüştüm. Ve anladım ki ben aşkımı karşı tarafa alıp seninle savaşıyordum. Ve senden haber aldığım gece Tanrı'ya bize son bir şans daha vermesi için dua ettim. Galiba duam kabul olmuştu. Döneceğini söylediğin güne bir kaç gün olmasına karşın, bir akşam üzeri yağmur çiğselerken en yakın arkadaşıma dönüp "Biliyor musun o bu gece gelecek" dedim. Önce buna güldü ama daha önceden de böyle bir olay yaşadığım için "Sen gelecek diyorsan gelir." dedi. Akşam olduğunda, dışarı çıkmaya niyetlendim. Hazırlanırken kapı çaldı. Yanımdaki arkadaşlarıma dönüp, "Ben demedim mi size?" diye sordum. Söylediğim şeye gülerek açtıkları kapıda seni görünce bir çığlık attılar. Sonra seni kapıda bırakarak yanıma koştular ve bunun inanılmaz bir olay olduğunu söylediler. Onların bu hali küçücük çocukları andırıyordu. Ben hiç şaşırmamıştım çünkü seni bekliyordum. Neden ortadan kaybolduğunu sorduklarında yeni bir araba almak için gittiğini söyledin. Sen arabanın sarı bir volkswagen olduğunu söylediğinde herkes bana baktı. Çünkü o benim çocukluktan beri hayalini kurduğum arabaydı. Bir ara odada bizi yanlız bıraktılar. Sana dönüp "Sakın bir daha habersiz ortadan kaybolma" dedim. Yüzünde o hınzırca gülüş vardı. "Aradım ama yoktunuz" dediğinde aynı gülüş benimde yüzüme yerleşti. Oturduğum yerden kalkıp camın önüne gittim. Yağmur yağarken herşey tertemiz görünüyor, geceyi sanki bir ışık aydınlatıyordu. Ruhumun pencereleri açılmıştı dönüşünle. Seninle anlam kazanıyordum ben. Sen yokken dağılıyordum sanki. Evet, seni herşeyden daha çok seviyordum. Sen masada oturmuş birşeyler yazıyordun. İkimizde yalnız kalabilmek istiyorduk ama bunu itiraf edemiyorduk. Ev arkadaşım yanımıza gelip gece evde olmayacağını, benimde istersem ona katılabileceğimi yada sana gidebileceğimi söyledi. Kararı bana bırakmıştı. Bende sana. O odadan çıktıktan sonra, gece istersem sende kalabileceğimi, söyledin. Sonunda en doğrusunun bu olacağına karar verdik. Hem son şansı ben istememişmiydim Tanrı'dan? Odadan çıkarken yazdığın kağıdı masanın üzerine bıraktın usulca. Benim bildiğim ilk ve son şiirindi ve herşeyde dudaklarımı suçluyordun. Bunun nedeninin ise ayrılırken son sözü gözlerimle değilde dudaklarımla söylemiş olmam olduğunu yazıyordun. Asansöre bindiğimizde, birbirine yılardır hasret çeken insanlar gibi aynı anda aynı anlamda baktık. ve sen dudağıma bir buse dokundurdun. Biliyor musun o beni en güzel öpüşündü sanırım. Sıcaklığını ve masumluğunu her an hissedebiliyorum. Sanki ruhun ruhuma akmıştı. Arabada giderken yanımızda bir çocuk arkadaşım vardı. sana bu arabayı seçmekle ne iyi yaptığını söylediğinde nedenini sordun. Bunun benim hayalim olduğunu o anlattı sana. Cevabın öyle güzeldi ki. "Ben zaten onun için aldım. İleride kendime daha geniş bir araba aldığımda, bunu o kullanacak." Gelecek hayallerinin içinde olmak en büyük isteğimdi. Bunun için herşeyimden vazgeçebilirdim. Daha sonra yalnız kaldığımızda artık değişmeye karar verdiğimi anlattım sana. Artık sana hiç sorun çıkartmayacaktım. İnanmadın bana. "Yapamazsın" dedin. "Değişemezsin." Senin için inan yapardım. O gece en sıcak gecelerimizden biriydi. Annenin ve benim ne kadar çok benzediğimizi tekrarladın yine. Ama sende babana benziyordun. Mutlu olmamız çok zordu. Ne olur buna inanmasaydın. Eğer annenle ben bu kadar benziyorsak ve sende babana benziyorsan eminim ki annen çok mutludur. Çünkü ben senin yanındayken mutlu ve güvende hissediyorum kendimi. Hayatım boyunca hiç hissetmediğim kadar umut doluyum. Ah keşke, seninde umudun olsaydı. O zaman aşkımıza bir şans tanırdın düşüncelerinde. Belki hayallere kavuşmak daha kolay olurdu.... |
|
