UMUDA
|
Gece yeniden birleştiriyor evle evin sessizliğini Temelden yukarı Kımıltısız çiçeğe Yalnızca saatin tik takları duyuluyor . . Gece yeniden birleştiriyor evle evin yazgısını Şu anda hiçbir şey dağılmıyor, hiçbir şey bölünmüyor Her şey uyanık selvi gibi nöbette Boşluk yürüyor kendi yaşayan uzamında . . . Paltosunun düğmeleri çenesine kadar ilikli Çekilip gizlenerek kahvenin En karanlık köşesine o çok sesli şiirini Ve binlerce şarkısını yazdı çekip kopararak İsteklerden belleklerden tutkulardan Yadsımanın açık sözlü öç tanrıçalarından . . . Kolay değildi ölmüş olduğu gerçeğine boyun eğmek Ve sislerin aynalarında artık O'nu hiç bekleyememek . . Gece yeniden havalandırıyor evimin perdelerini İçeri rüzgarı davet ediyor Bir meltem kokusu geliyor uzaklardan Karanlıklar sanki dağılıyor Yukarlarda bir yerden bir ışık odama doluyor
23.10.2000 / 22:00
|
|
|
|
